Ο Γεώργιος Μητσόπουλος, MD, MSc, PhDc, πρώην ειδικευόμενος ιατρός στο Μεταξά, μοιράζεται τις σκέψεις του σχετικά με την πολυπλοκότητα του καρκίνου και την ολιστική προσέγγιση που απαιτείται για την αντιμετώπισή του.
Former resident doctor Metaxa Cancer Hospital
Γιατί ο καρκίνος είναι τόσο δύσκολο νόσημα σε σχέση με τις υπόλοιπες ασθένειες;
Δεν είναι όλα τα νεοπλάσματα (καρκίνοι) επιθετικά , υπάρχουν κατηγοριοποιήσεις τόσο όσον αφορά την προέλευση του ιστού όσο και το στάδιο προόδου του . Πχ πλέον υπάρχουν τεχνολογικά μέσα όπως η ενδοσκοπήσεις και τα απεικονιστικά μηχανήματα τα οποία στα χερια ενός εξειδικευμένοι επαγγελματία υγείας να προλάβουν καταστάσεις σε πολύ πρώιμο στάδιο . Παράδειγμα είναι το πρόγραμμα Φώφη Γεννήματα για τον καρκίνο του μαστού που περίπου στα τέλη του Δεκέμβρη του 23 πάνω από 300 χιλιάδες γυναίκες είχαν κάνει δωρεάν μαγνητική μαστογραφία και έχουν ήδη εντοπιστεί παραπάνω από 15000 περιστατικά καρκίνου του μαστού, οι περισσότεροι εξ αυτών σε πρώιμο στάδιο. Αν δεν είχαν κάνει μαστογραφία οι ασθενείς θα μαθαίναν ότι νοσούν πολύ αργότερα .
The sooner, the better.
Όσο αφορά την πρόληψη και την διάγνωση εννοείται πως ναι !
Η κουλτούρα της ιατρικής και κοινωνικής πολιτικής κατευθύνεται ορθώς προς την πρόληψη και την προστασία .
Πως διαχειρίζεται ένας γιατρός έναν ασθενή με καρκίνο;
Προτεραιότητα πάντα έχει η ολοκληρωμένη ειλικρινής επικοινωνία με τον ασθενή και η επεξήγηση των δυνατοτήτων αναλόγως την περίσταση. Γενικά οι υπερπλασίες δεν αντιμετωπίζονται από έναν γιατρό αλλά από ιατρική ομάδα . Όταν υπάρχει ιστολογική ταυτοποίηση έπειτα από λήψη βιοψίας, ότι δηλαδή πρόκειται για κακοήθεια συγκαλείτε ογκολογικό συμβούλιο .
Τι είναι το ογκολογικό συμβούλιο ;
Είναι ένα ιατρικό συμβούλιο το οποίο συγκαλείτε από γιατρούς ειδικοτήτων σχετιζόμενες με τα την θεραπεία των νεοπλασμάτων όπως χειρουργούς (γυναικολόγοι, γεν χειρουργοί, πλαστικοί χειρουργοί ωρλ, ουρολόγοι) , οικολόγους ,ακτινοθεραπευτες, αιματολόγους, ακτινολόγους , στο οποίο συμβούλιο συζητιούνται οι καταλληλότερες θεραπευτικές προσεγγίσεις .
Την απόφαση για την θεραπεία ποιος την λαμβάνει?
Η απόφαση είναι του ασθενή. Ο θεράπων ιατρός οφείλει να κάνει μια ειλικρινή συζήτηση με τον ασθενή να τον βοηθήσει στην λήψη απόφασης και να είναι υποστηρικτικός κατανοητικός και βοηθητικός στον ίδιο και στην οικογένεια του. Σαν επιστήμονες δεν θεραπεύουμε νοσήματα θεραπεύουμε ασθενείς .
Σαν ιατρική ομάδα ο καθένας από το δικό του μετερίζι οφείλει να παρέχει τα βέλτιστα τόσο σε γνώση όσο και σε επικοινωνία ώστε να διευκολύνουμε την καθημερινότητα των θεραπευομενων μας .
Πόσο σημαντική είναι η επικοινωνία μεταξύ των διαφορετικών επαγγελματιών υγείας για τη θεραπεία των ασθενών ;
Στην διαδικασία θεραπείας ο γιατρός παίζει καθοριστικό ρόλο αλλά χωρίς νοσηλευτές χωρίς τεχνικούς μηχανημάτων, χωρίς ψυχολόγους χωρίς φαρμακοποιούς δεν υφίσταται θεραπεία . Η διαδικασία είναι σαν μια αλυσίδα ο ένας κρίκος στηρίζει τον άλλο για το όφελος του ασθενή .
Ισχύει ότι πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία;
Ένα τιπ είναι ότι μια σταγόνα πρόληψη είναι ένας τόνος θεραπείας ,
Σε περίπτωση που υπάρχει θετικό οικογενειακό ιστορικό
Νόσηση από HPV , εργασιακό περιβάλλον επιβαρυμένο όπως εργασίες με έκθεση σε ακτινοβολία ,σε βιομηχανίες αμίαντου η πλαστικών – πετρελαϊκών τότε επιβάλλεται η χρήση προληπτικών μέτρων και επικοινωνία με ιατρό εργασίας η οικογενειακό ιατρό για παρακολούθηση και συστάσεις προφυλακτικών – προληπτικών μέτρων.
Ένα πράγμα που σας έχει κάνει εντύπωση και γιατί ?
Πριν από μερικά χρόνια είχε συμβεί ένα ατύχημα σε ένα πυρηνικό εργοστάσιο στην φουκοσιμα με αποτέλεσμα την εκπομπή πυρηνικής ενέργειας πέριξ του εργοστασίου .
Τότε οι συνταξιούχοι μηχανικοί συνέταξαν μια ομάδα εργασίας για την αποκατάσταση τις βλάβης. Ο λόγος που λειτούργησαν κάτ. αυτόν τον τρόπο ήταν για να προστατέψουν τους νεότερους από την έκθεση στην ακτινοβολία καθώς ο χρόνος που θα χρειαζόταν για εμφάνιση συμπτωμάτων είναι περισσότερος από το προσδόκιμο μέσο ορό ζωής (για κάποιόν που είναι ήδη 70 ετών ) . Μου έκανε εντύπωση η κουλτούρα και ο τρόπος σκέψης τους που ακόμα και σε μια τόσο δύσκολη και πρωτόγνωρη κατάσταση έδειξαν τέτοιο χαρακτήρα.
Συμπέρασμα:
Η αντιμετώπιση του καρκίνου απαιτεί μια συλλογική προσπάθεια που περιλαμβάνει πρόληψη, έγκαιρη διάγνωση, ομαδική θεραπεία και υποστήριξη. Η πρόοδος στην ιατρική και η συνεργασία μεταξύ των επαγγελματιών υγείας δίνουν ελπίδα για ένα μέλλον όπου ο καρκίνος θα είναι μια παρελθούσα ασθένεια.